Post by Cleaver on Oct 28, 2015 21:24:55 GMT 1
Na mijn winst in spel 212 verloor ik pijnlijk in spel 223 en werd ik eervol derde in sector 225. Nu rapporteer ik gelukkig weer een zege! 
Gouden randjes zijn er echter niet...
...het was namelijk een ongekende slachtpartij! Sector 227 kende slechts twee overlevende schepen!
Al vroeg in het spel kwamen de Kzinti van Megabyte de Federatie van Lord of Elvesham tegen, waarbij de eerstgenoemde uiteindelijk de overhand kreeg en de Federatie volledig uitroeide. Dat kostte Megabyte wat schade waarna hij terugtrok naar zijn sterbasis. Aan de andere kant had ik, aanvoerder der Klingons, al snel objecten op het scherm. Hoewel ik ook even de Federatie en Kzinti op grote afstand als objecten in hun onderlinge strijd heb waargenomen, heb ik me gericht op de Romulanen onder mij. Na een eerste afwachtende manoeuvre koos ik voor een aanvallende beweging en daar had eigenaar Toetanchamon niet op gerekend: met drie van mijn schepen identificeerde ik één van zijn twee duo's Haviken. Hij had het misschien niet door of wellicht kwam het alleen maar door mijn sensorbonussen, maar beide Haviken gingen aan gort, terwijl ik zelf schade ontving op drie schepen. Eén schip werd niet eens zo zwaar getroffen qua aantal treffers, maar de schadeverdeling was zo bizar dat ik het direct afschreef. Gelukkig bleken de Plasma's toch niet op dat schip te zijn gericht en kon deze slagkruiser de sterbasis vinden en repareren - dat is later nog van belang.
Ik heb nog een beetje extra op een derde Havik gevuurd, maar de schadeverdeling op mijn schepen was bovenmatig veel op de sensors geslagen, waardoor ik met slechts één schip die Havik nog kon aantikken. Daar had Toetanchamon geluk, want met een beetje meer fortuin had ik met alle drie de schepen kunnen vuren. Hierna gingen deze drie schepen al reparerend richting de Romulaanse sterbasis. Ik had Toetie daar verwacht, al bleek snel dat hij juist westwaarts was gevlogen om daar de puntjes te halen bij de Federatie en Kzinti. Dat mislukte voor hem, want hij wisselde vuur uit met de Kzinti waarbij hij weer een schip verloor.
Onderwijl nam ik de Romulaanse sterbasis onder vuur. Aangezien ik bekend ben met de reputatie van Megabyte dat sectoren waaraan hij deelneemt meestal snel beslist zijn, wilde ik niet teveel tijd nemen. Ik blafte de basis weg en vervolgde de weg naar het westen (teamscore 516), waar ik de Federatie of Kzinti hoopte aan te treffen. Het werden de Kzinti, die in het zuidwestelijke kwadrant aan de basis lagen te repareren toen ik met drie slagkruisers (twee beschadigd) opdook. Megabyte bleef aan zijn basis, om mij uit de tent te lokken of omdat hij nog moest repareren - dat moet hij maar aangeven. Ik probeerde hem van de basis te lokken door net te doen of ik erop af zou vliegen en uiteindelijk toch op een redelijke afstand bleef. Toen ik op afstand 17-20 van de basis lag, besloot ik op Ion-motoren over te stappen. Daarmee zou ik de Defenders vrijwel zeker identificeren.
Helaas koos Megabyte diezelfde beurt om agressief op mij af te vliegen en zonder schilden mijn Kolybrassos-Kl te slopen.
Dat schip had 270 punten en was mijn topscorer, dus blij was ik allerminst. 
Dat werd nog erger toen ik de posities van alle schepen bekeek: Mijn vlaggenschip Kibyra-Kl had Thorin-KZ en Dwalin-Kz op afstand 1 in het voorschild! Mijn Kyaneai-Kl had beide vijanden op afstand 1 in het achterschild! De Kzinti hadden mijn schepen precies in het voor- of achterschild. Juist, op deze afstand en met de sterbasis in de rug pus de zekerheid dat ik de Raketten niet kon ontwijken, kon ik direct afscheid nemen van mijn schepen! Balen! 
Megabyte was ook niet blij natuurlijk, want die had wel door wat er zou gaan gebeuren. We appten er nog even over, maar ik had mijn orders in recordtempo af: alle schilden uit en al het mogelijke vuur werd zo verdeeld dat beide Defenders vrijwel zeker wrak zouden gaan. Van Megabyte verwachtte ik trouwens dat hij zijn schilden aan zou laten, want hij had al vijf schepen vernield en moest zoveel punten hebben dat hij nu naar mijn verwachting ruim boven de 1000 punten zou komen. In dat geval moest er bij hem slechts één schip overleven om te winnen... Hij zou vast berekend hebben dat ik rond de 290 en 80 treffers zou genereren en verdeeld over twee versterkte voorschilden en een achterschild, was er best kans op een ontsnapping voor Megabyte.
Die kwam er gelukkig niet! We wisselden flink vuur uit: 688 treffers vlogen over en weer, waarbij mijn commandoschip 292 treffers en Kyaneai 84 treffers op de schepen van Megabyte plaatsten (ook nog 37 treffers door een open schild van de sterbasis). De 275 ontvangen treffers konden niet weerstaan worden natuurlijk. Mijn beide schepen sneuvelden jammerlijk in het zicht van de eindstreep. Voor Megabyte gold datzelfde en eigenlijk nog wel meer, omdat hij al dicht bij de doelscore had gezeten.
Dat mijn Kremna-Kl eerder moest repareren en nu alleen rondvloog bleek mijn redding. Ik weet niet zeker of Megabyte dat wist, maar voor ons onderlinge duel had het weinig uitgemaakt denk ik. Hij had geen enkele invloed op Kremna-Kl en ik had toch geen echte keuze: Megabyte moest volledig wrak gaan want anders had hij het spel sowieso gewonnen en dat zou alleen lukken zonder schilden...
Doordat ik 221 punten in deze beurt vergaarde eindigde ik op 894 punten. De doelscore was 863. Megabyte eindigde op 1075 maar ging dus volledig wrak - dat gebeurt hem zelden trouwens! 
Het overleven van Kremna-Kl betekende een zege voor mij, zij het met een hooguit zilveren randje. Een gouden randje was het niet, want mijn commandoschip was ter ziele gegaan. Aldus resteerde de Iridium Nebula. Mijn zesde Zilveren Maan stond nog niet op de einduitslag; die heb ik ondertussen wel verzocht (er is geen minimumscore voor nodig en de 78 punten van Kremna zijn toch hoger dan de 46 punten van de laatste Havik). Tja, mijn vijfde Iridium Nebula alweer: daarmee sta ik in die categorie gelijk met Skyrider en Megabyte. Dit is een categorie waar je liever géén lijstaanvoerder van wil zijn, maar het is altijd beter dan niet winnen natuurlijk.
Ach, het eremetaal vergoedt de pijn van het niet promoveren niet helemaal...maar gecombineerd met het verslaan van Megabyte wordt het al draaglijker! 
Mijn complimenten aan Megabyte, voor wie de druiven erg zuur zijn natuurlijk: hij had de Federatie opgeruimd en stond naar mijn berekeningen slechts enkele tientallen punten onder de doelscore ten tijde van de laatste beurt. Hij was er erg dichtbij en zal balen als een stekker... Hij werd niet beloond voor zijn goede spel; door tenminste te winnen werd ik wel beloond voor het agressief opzoeken van de Romulanen.
Dit is de eerste keer dat ik in een rechtstreeks duel van Megabyte win, al ben ik er een keer of twee dichtbij geweest. Dát smaakt dan wel weer zoet. En als de pijn van het niet promoveren wegebt, blijft in ieder geval de glorieuze eindbeurt met een welhaast totale uitroeiing over - episch!
Mijn dank gaat verder uit naar de eerbiedwaardige deelnemer Lord of Elvesham, tegenstander Toetanchamon en spelleider Hasenfratz.
Groeten,
Cleaver
Gouden randjes zijn er echter niet...
...het was namelijk een ongekende slachtpartij! Sector 227 kende slechts twee overlevende schepen!
Al vroeg in het spel kwamen de Kzinti van Megabyte de Federatie van Lord of Elvesham tegen, waarbij de eerstgenoemde uiteindelijk de overhand kreeg en de Federatie volledig uitroeide. Dat kostte Megabyte wat schade waarna hij terugtrok naar zijn sterbasis. Aan de andere kant had ik, aanvoerder der Klingons, al snel objecten op het scherm. Hoewel ik ook even de Federatie en Kzinti op grote afstand als objecten in hun onderlinge strijd heb waargenomen, heb ik me gericht op de Romulanen onder mij. Na een eerste afwachtende manoeuvre koos ik voor een aanvallende beweging en daar had eigenaar Toetanchamon niet op gerekend: met drie van mijn schepen identificeerde ik één van zijn twee duo's Haviken. Hij had het misschien niet door of wellicht kwam het alleen maar door mijn sensorbonussen, maar beide Haviken gingen aan gort, terwijl ik zelf schade ontving op drie schepen. Eén schip werd niet eens zo zwaar getroffen qua aantal treffers, maar de schadeverdeling was zo bizar dat ik het direct afschreef. Gelukkig bleken de Plasma's toch niet op dat schip te zijn gericht en kon deze slagkruiser de sterbasis vinden en repareren - dat is later nog van belang.
Ik heb nog een beetje extra op een derde Havik gevuurd, maar de schadeverdeling op mijn schepen was bovenmatig veel op de sensors geslagen, waardoor ik met slechts één schip die Havik nog kon aantikken. Daar had Toetanchamon geluk, want met een beetje meer fortuin had ik met alle drie de schepen kunnen vuren. Hierna gingen deze drie schepen al reparerend richting de Romulaanse sterbasis. Ik had Toetie daar verwacht, al bleek snel dat hij juist westwaarts was gevlogen om daar de puntjes te halen bij de Federatie en Kzinti. Dat mislukte voor hem, want hij wisselde vuur uit met de Kzinti waarbij hij weer een schip verloor.
Onderwijl nam ik de Romulaanse sterbasis onder vuur. Aangezien ik bekend ben met de reputatie van Megabyte dat sectoren waaraan hij deelneemt meestal snel beslist zijn, wilde ik niet teveel tijd nemen. Ik blafte de basis weg en vervolgde de weg naar het westen (teamscore 516), waar ik de Federatie of Kzinti hoopte aan te treffen. Het werden de Kzinti, die in het zuidwestelijke kwadrant aan de basis lagen te repareren toen ik met drie slagkruisers (twee beschadigd) opdook. Megabyte bleef aan zijn basis, om mij uit de tent te lokken of omdat hij nog moest repareren - dat moet hij maar aangeven. Ik probeerde hem van de basis te lokken door net te doen of ik erop af zou vliegen en uiteindelijk toch op een redelijke afstand bleef. Toen ik op afstand 17-20 van de basis lag, besloot ik op Ion-motoren over te stappen. Daarmee zou ik de Defenders vrijwel zeker identificeren.
Helaas koos Megabyte diezelfde beurt om agressief op mij af te vliegen en zonder schilden mijn Kolybrassos-Kl te slopen.
Dat schip had 270 punten en was mijn topscorer, dus blij was ik allerminst. 
Dat werd nog erger toen ik de posities van alle schepen bekeek: Mijn vlaggenschip Kibyra-Kl had Thorin-KZ en Dwalin-Kz op afstand 1 in het voorschild! Mijn Kyaneai-Kl had beide vijanden op afstand 1 in het achterschild! De Kzinti hadden mijn schepen precies in het voor- of achterschild. Juist, op deze afstand en met de sterbasis in de rug pus de zekerheid dat ik de Raketten niet kon ontwijken, kon ik direct afscheid nemen van mijn schepen! Balen! 
Megabyte was ook niet blij natuurlijk, want die had wel door wat er zou gaan gebeuren. We appten er nog even over, maar ik had mijn orders in recordtempo af: alle schilden uit en al het mogelijke vuur werd zo verdeeld dat beide Defenders vrijwel zeker wrak zouden gaan. Van Megabyte verwachtte ik trouwens dat hij zijn schilden aan zou laten, want hij had al vijf schepen vernield en moest zoveel punten hebben dat hij nu naar mijn verwachting ruim boven de 1000 punten zou komen. In dat geval moest er bij hem slechts één schip overleven om te winnen... Hij zou vast berekend hebben dat ik rond de 290 en 80 treffers zou genereren en verdeeld over twee versterkte voorschilden en een achterschild, was er best kans op een ontsnapping voor Megabyte.Die kwam er gelukkig niet! We wisselden flink vuur uit: 688 treffers vlogen over en weer, waarbij mijn commandoschip 292 treffers en Kyaneai 84 treffers op de schepen van Megabyte plaatsten (ook nog 37 treffers door een open schild van de sterbasis). De 275 ontvangen treffers konden niet weerstaan worden natuurlijk. Mijn beide schepen sneuvelden jammerlijk in het zicht van de eindstreep. Voor Megabyte gold datzelfde en eigenlijk nog wel meer, omdat hij al dicht bij de doelscore had gezeten.
Dat mijn Kremna-Kl eerder moest repareren en nu alleen rondvloog bleek mijn redding. Ik weet niet zeker of Megabyte dat wist, maar voor ons onderlinge duel had het weinig uitgemaakt denk ik. Hij had geen enkele invloed op Kremna-Kl en ik had toch geen echte keuze: Megabyte moest volledig wrak gaan want anders had hij het spel sowieso gewonnen en dat zou alleen lukken zonder schilden...
Doordat ik 221 punten in deze beurt vergaarde eindigde ik op 894 punten. De doelscore was 863. Megabyte eindigde op 1075 maar ging dus volledig wrak - dat gebeurt hem zelden trouwens! 
Het overleven van Kremna-Kl betekende een zege voor mij, zij het met een hooguit zilveren randje. Een gouden randje was het niet, want mijn commandoschip was ter ziele gegaan. Aldus resteerde de Iridium Nebula. Mijn zesde Zilveren Maan stond nog niet op de einduitslag; die heb ik ondertussen wel verzocht (er is geen minimumscore voor nodig en de 78 punten van Kremna zijn toch hoger dan de 46 punten van de laatste Havik). Tja, mijn vijfde Iridium Nebula alweer: daarmee sta ik in die categorie gelijk met Skyrider en Megabyte. Dit is een categorie waar je liever géén lijstaanvoerder van wil zijn, maar het is altijd beter dan niet winnen natuurlijk.
Ach, het eremetaal vergoedt de pijn van het niet promoveren niet helemaal...maar gecombineerd met het verslaan van Megabyte wordt het al draaglijker! 
Mijn complimenten aan Megabyte, voor wie de druiven erg zuur zijn natuurlijk: hij had de Federatie opgeruimd en stond naar mijn berekeningen slechts enkele tientallen punten onder de doelscore ten tijde van de laatste beurt. Hij was er erg dichtbij en zal balen als een stekker... Hij werd niet beloond voor zijn goede spel; door tenminste te winnen werd ik wel beloond voor het agressief opzoeken van de Romulanen.
Dit is de eerste keer dat ik in een rechtstreeks duel van Megabyte win, al ben ik er een keer of twee dichtbij geweest. Dát smaakt dan wel weer zoet. En als de pijn van het niet promoveren wegebt, blijft in ieder geval de glorieuze eindbeurt met een welhaast totale uitroeiing over - episch!
Mijn dank gaat verder uit naar de eerbiedwaardige deelnemer Lord of Elvesham, tegenstander Toetanchamon en spelleider Hasenfratz.
Groeten,
Cleaver
Spel 240.