Post by "No Shields" Malurax on Dec 8, 2008 14:58:53 GMT 1
Hoofdstuk 15
Gerard J. stapt het atrium van de vertrekken van Malurax binnen en zei, “Kapitein, waar bent u?”
“Hier,” sprak een stem uit het kantoor aan de rechterzijde van het atrium.
De eerste officier liep het kantoor binnen en zag Malurax met zijn verzameling modelruimteschepen spelen. “Phasers en photon torpedo’s, VUUR,” roept Malurax en laat een aantal geluiden horen die moeten lijken op de genoemde wapens. Hij brabbelde nog even door over hoe hij The Hitman een paar keer flink te kakken heeft gezet en richt daarna zijn aandacht op zijn eerste officier.
Gerard J. keek nog even vol verwondering naar de modellen en zei toen, “Kapitein, na een grondig onderzoek over het zoemende geluid dat op de brug is gehoord, hebben we alle systemen daar grondig geïnspecteerd en nog wat gesleuteld hier en daar. Een directe oorzaak hebben we niet gevonden, maar waarschijnlijk is het probleem nu opgelost.”
Malurax keek hem minachtend aan en zei, “Wil je mij vertellen dat je niet zeker weet of dit probleem nu is opgelost?”
Gerard J. begon zich weer wat zwakjes te voelen. “Euhm, we denken dat het probleem is opgelost, kapitein,” zei hij onzeker. Hij onderdrukte de neiging zijn heupfles te pakken.
Malurax stond op en liep om het bureau heen naar Gerard J. “Ik moet zeggen dat ik niet te spreken ben over je functioneren op mijn schip. Je bent vaak ziek, en volgens mij drink je ook teveel, want ik ruik de alcohol ook nu weer.” Malurax keek hem dreigend aan en ontblootte zijn hoektanden.
“Euh..,” stamelde Gerard J. en van de stress verloor hij weer enkele geïmplanteerde haren.
“Kop houden!” schreeuwde Malurax. “Ik snap niet hoe jij ooit zo ver bent gekomen in mijn vloot. Ik ben bang dat het tijd is je de deur van de luchtsluis te wijzen.”
“Nee kapitein, alstublieft.” Gerard J. zakte op zijn knieën en keek Malurax smekend aan.
Malurax riep de beveiliging en even later werd Gerard J. al jankend meegenomen door twee beveiligingsofficieren. De kapitein ging weer zitten achter zijn bureau en zette de modelruimteschepen weer tegenover elkaar. De phasers en photon geluiden waren even later weer te horen terwijl Malurax zijn voormalige eerste officier langs het raam zag zweven, happend naar adem. Met genoegen keek hij nog even naar de spartelende gedaante die uit het zicht dreef en dacht aan The Hitman die wat Malurax betreft op korte termijn hetzelfde lot zou ondergaan. Hij realiseerde zich nu ook dat hij een nieuwe eerste officier nodig had, maar dat was van latere zorg. Het was eerst tijd om verder te spelen met zijn modelruimteschepen…
Gerard J. stapt het atrium van de vertrekken van Malurax binnen en zei, “Kapitein, waar bent u?”
“Hier,” sprak een stem uit het kantoor aan de rechterzijde van het atrium.
De eerste officier liep het kantoor binnen en zag Malurax met zijn verzameling modelruimteschepen spelen. “Phasers en photon torpedo’s, VUUR,” roept Malurax en laat een aantal geluiden horen die moeten lijken op de genoemde wapens. Hij brabbelde nog even door over hoe hij The Hitman een paar keer flink te kakken heeft gezet en richt daarna zijn aandacht op zijn eerste officier.
Gerard J. keek nog even vol verwondering naar de modellen en zei toen, “Kapitein, na een grondig onderzoek over het zoemende geluid dat op de brug is gehoord, hebben we alle systemen daar grondig geïnspecteerd en nog wat gesleuteld hier en daar. Een directe oorzaak hebben we niet gevonden, maar waarschijnlijk is het probleem nu opgelost.”
Malurax keek hem minachtend aan en zei, “Wil je mij vertellen dat je niet zeker weet of dit probleem nu is opgelost?”
Gerard J. begon zich weer wat zwakjes te voelen. “Euhm, we denken dat het probleem is opgelost, kapitein,” zei hij onzeker. Hij onderdrukte de neiging zijn heupfles te pakken.
Malurax stond op en liep om het bureau heen naar Gerard J. “Ik moet zeggen dat ik niet te spreken ben over je functioneren op mijn schip. Je bent vaak ziek, en volgens mij drink je ook teveel, want ik ruik de alcohol ook nu weer.” Malurax keek hem dreigend aan en ontblootte zijn hoektanden.
“Euh..,” stamelde Gerard J. en van de stress verloor hij weer enkele geïmplanteerde haren.
“Kop houden!” schreeuwde Malurax. “Ik snap niet hoe jij ooit zo ver bent gekomen in mijn vloot. Ik ben bang dat het tijd is je de deur van de luchtsluis te wijzen.”
“Nee kapitein, alstublieft.” Gerard J. zakte op zijn knieën en keek Malurax smekend aan.
Malurax riep de beveiliging en even later werd Gerard J. al jankend meegenomen door twee beveiligingsofficieren. De kapitein ging weer zitten achter zijn bureau en zette de modelruimteschepen weer tegenover elkaar. De phasers en photon geluiden waren even later weer te horen terwijl Malurax zijn voormalige eerste officier langs het raam zag zweven, happend naar adem. Met genoegen keek hij nog even naar de spartelende gedaante die uit het zicht dreef en dacht aan The Hitman die wat Malurax betreft op korte termijn hetzelfde lot zou ondergaan. Hij realiseerde zich nu ook dat hij een nieuwe eerste officier nodig had, maar dat was van latere zorg. Het was eerst tijd om verder te spelen met zijn modelruimteschepen…