Post by "No Shields" Malurax on Oct 2, 2008 13:19:38 GMT 1
Hoofdstuk 13
De spanning op de brug was te snijden. Zou dit dan Malurax’ eerste echt grote blunder zijn? Iedereen zat nog steeds onder zijn werkstation toen Malurax opeens iets te binnen schoot. Op welke vergroting stond het scherm eigenlijk? Hij keek op de console in de rechterleuning van zijn stoel en zag dat deze maximaal was. Snel stelde Malurax deze bij en zag dat de afstand tot het doel tot zijn opluchting nog redelijk groot was. Hij liet snel een reparatieploeg komen, riep iedereen weer tot de orde en ging met een aantal officieren richting de reservebrug. Daar aangekomen werd alles snel in gereedheid gebracht voor de aanval waarbij ze net op tijd alle wapens konden laden. Phasers, photons en raketten vlogen even later richting het doel dat door elkaar werd geschud door een aantal zware explosies. De vijand was blijkbaar danig aangeslagen want het zielige aantal treffers dat ze terug deden werd netjes opgevangen door schilden met wat extra versterking. De vloot groepeerde zich weer en Malurax zou de tegenstand met het volgende salvo de kop indrukken. Tevreden begon Malurax een deuntje te neuriën terwijl de vijand weer op het scherm verscheen. De phaserbank werd nog wat bijgeladen en de raketten waren klaar voor gebruik. De grijns op het gezicht van Malurax werd steeds groter, totdat hij zelfs zijn tanden had ontbloot…
De eerste officier werd wakker uit zijn schoonheidsslaapje. Hij friste zich op en terwijl hij zich aan het aankleden was, werd het schip door elkaar geschud door een enorme explosie. Gerard J. viel op de grond en keek met een bleek gezicht in het rond. Wat was dat nu weer? Het werd tijd dat hij zich liet overplaatsten naar een schip wat niet constant in gevecht raakte met allerlei ruimtegespuis. Hij kon de rust goed gebruiken. Hij keek uit het raam van zijn vertrek en zag het vermoedelijke doel snel dichterbij komen wat ondertussen al behoorlijk gehavend was. Hij begon te grijnzen. Aan de andere kant was het nooit saai met Malurax, alleen kon zijn gestel daar helaas niet zo goed tegen. Misschien dat hij toch nog even op bed ging liggen totdat deze aanval voorbij was. Dat was geen slecht idee en met een fles drank in de hand ging Gerard J. nog even liggen.
De spanning op de brug was te snijden. Zou dit dan Malurax’ eerste echt grote blunder zijn? Iedereen zat nog steeds onder zijn werkstation toen Malurax opeens iets te binnen schoot. Op welke vergroting stond het scherm eigenlijk? Hij keek op de console in de rechterleuning van zijn stoel en zag dat deze maximaal was. Snel stelde Malurax deze bij en zag dat de afstand tot het doel tot zijn opluchting nog redelijk groot was. Hij liet snel een reparatieploeg komen, riep iedereen weer tot de orde en ging met een aantal officieren richting de reservebrug. Daar aangekomen werd alles snel in gereedheid gebracht voor de aanval waarbij ze net op tijd alle wapens konden laden. Phasers, photons en raketten vlogen even later richting het doel dat door elkaar werd geschud door een aantal zware explosies. De vijand was blijkbaar danig aangeslagen want het zielige aantal treffers dat ze terug deden werd netjes opgevangen door schilden met wat extra versterking. De vloot groepeerde zich weer en Malurax zou de tegenstand met het volgende salvo de kop indrukken. Tevreden begon Malurax een deuntje te neuriën terwijl de vijand weer op het scherm verscheen. De phaserbank werd nog wat bijgeladen en de raketten waren klaar voor gebruik. De grijns op het gezicht van Malurax werd steeds groter, totdat hij zelfs zijn tanden had ontbloot…
De eerste officier werd wakker uit zijn schoonheidsslaapje. Hij friste zich op en terwijl hij zich aan het aankleden was, werd het schip door elkaar geschud door een enorme explosie. Gerard J. viel op de grond en keek met een bleek gezicht in het rond. Wat was dat nu weer? Het werd tijd dat hij zich liet overplaatsten naar een schip wat niet constant in gevecht raakte met allerlei ruimtegespuis. Hij kon de rust goed gebruiken. Hij keek uit het raam van zijn vertrek en zag het vermoedelijke doel snel dichterbij komen wat ondertussen al behoorlijk gehavend was. Hij begon te grijnzen. Aan de andere kant was het nooit saai met Malurax, alleen kon zijn gestel daar helaas niet zo goed tegen. Misschien dat hij toch nog even op bed ging liggen totdat deze aanval voorbij was. Dat was geen slecht idee en met een fles drank in de hand ging Gerard J. nog even liggen.