Post by "No Shields" Malurax on Jul 24, 2008 8:10:55 GMT 1
Hoofdstuk 8
Malurax gaf het bevel alle beschikbare wapens af te vuren en zodoende de Rommies een flink pak slaag te geven. De phasers, photons, raketten en plasma’s schoten allemaal tegelijk langs elkaar heen. Na het oogverblindende schouwspel waar Malurax alleen maar met verbijstering naar kon kijken, werd het scherm weer langzaam zwart en werden de eerste gegevens weer zichtbaar. Het scherm was tijdelijk op tilt geslagen en hij hoopte maar dat hij nu niet in een nog lastigere situatie was beland. Na bestudering van de gegevens van deze strijd kwam Malurax tot de conclusie dat er in deze confrontatie 3 wrakken waren gescoord. Er was een Romulaanse Havik en een van Malurax’ verdedigers aan puin geschoten. Van wie was dat derde wrak dan? De Klingons waren niet meer in de buurt, dus kon het alleen een Federatie kruiser zijn. Jammer voor de Federatie dat ze in deze strijd waren beland, maar dat was hun probleem. De vloot draaide weer richting de vijand en Malurax zag dat de doelen in deze sector zich bleven aanbieden. Mooi, dan is het vuurwerk voorlopig nog niet voorbij…
Knutsel liep zijn hut uit nadat hij daar weer gematerialiseerd was na zijn spannende avonturen. Hij besloot dit keer maar niet de turbolift te pakken en een andere route te nemen. Na een lange tocht van een half uur door donkere gangen, over gammele trappen en door smerige buizen, kwam hij aan in de machinekamer. Een aantal van zijn mensen schrok wakker, en deden daarna net alsof ze druk bezig waren. Hij kon de drank ook alweer ruiken. Hij liep naar de persoon die het dichtst bij hem stond en gaf hem een klap met de pijnstok. De man kreeg een enorme schok en kromp ineen van de pijn waarna hij langzaam op de grond viel. Iedereen had zich nu omgedraaid en stond geschrokken te kijken naar het tafereel.
“Vanaf nu is het afgelopen met het geklungel op deze afdeling,” zei Knutsel kalm.
“Iedereen die nu alleen al denkt aan feestjes en andere manieren om het werk te omzeilen, mag ook kennis maken met mijn vriend hier.” Knutsel hield de pijnstok omhoog en zwaaide een keer naar de dichtstbijzijnde persoon die van angst achterover viel. Iedereen ging daarna met hernieuwd enthousiasme aan het werk en keek angstig om als Knutsel achter hen langs liep. Met een tevreden glimlach liep Knutsel nog een paar rondjes waarna hij zelf ook aan het werk ging. Hij opende een kast met electronica en kwam even later tot de conclusie dat er iets niet klopte. Hoe is dit in vredesnaam nu weer mogelijk?
Malurax gaf het bevel alle beschikbare wapens af te vuren en zodoende de Rommies een flink pak slaag te geven. De phasers, photons, raketten en plasma’s schoten allemaal tegelijk langs elkaar heen. Na het oogverblindende schouwspel waar Malurax alleen maar met verbijstering naar kon kijken, werd het scherm weer langzaam zwart en werden de eerste gegevens weer zichtbaar. Het scherm was tijdelijk op tilt geslagen en hij hoopte maar dat hij nu niet in een nog lastigere situatie was beland. Na bestudering van de gegevens van deze strijd kwam Malurax tot de conclusie dat er in deze confrontatie 3 wrakken waren gescoord. Er was een Romulaanse Havik en een van Malurax’ verdedigers aan puin geschoten. Van wie was dat derde wrak dan? De Klingons waren niet meer in de buurt, dus kon het alleen een Federatie kruiser zijn. Jammer voor de Federatie dat ze in deze strijd waren beland, maar dat was hun probleem. De vloot draaide weer richting de vijand en Malurax zag dat de doelen in deze sector zich bleven aanbieden. Mooi, dan is het vuurwerk voorlopig nog niet voorbij…
Knutsel liep zijn hut uit nadat hij daar weer gematerialiseerd was na zijn spannende avonturen. Hij besloot dit keer maar niet de turbolift te pakken en een andere route te nemen. Na een lange tocht van een half uur door donkere gangen, over gammele trappen en door smerige buizen, kwam hij aan in de machinekamer. Een aantal van zijn mensen schrok wakker, en deden daarna net alsof ze druk bezig waren. Hij kon de drank ook alweer ruiken. Hij liep naar de persoon die het dichtst bij hem stond en gaf hem een klap met de pijnstok. De man kreeg een enorme schok en kromp ineen van de pijn waarna hij langzaam op de grond viel. Iedereen had zich nu omgedraaid en stond geschrokken te kijken naar het tafereel.
“Vanaf nu is het afgelopen met het geklungel op deze afdeling,” zei Knutsel kalm.
“Iedereen die nu alleen al denkt aan feestjes en andere manieren om het werk te omzeilen, mag ook kennis maken met mijn vriend hier.” Knutsel hield de pijnstok omhoog en zwaaide een keer naar de dichtstbijzijnde persoon die van angst achterover viel. Iedereen ging daarna met hernieuwd enthousiasme aan het werk en keek angstig om als Knutsel achter hen langs liep. Met een tevreden glimlach liep Knutsel nog een paar rondjes waarna hij zelf ook aan het werk ging. Hij opende een kast met electronica en kwam even later tot de conclusie dat er iets niet klopte. Hoe is dit in vredesnaam nu weer mogelijk?